اهمیت مستورسازي و طراحی شكل چیز جدیدی نیست؛ آش نگاهی به بداوت های كاپيتان گذشته می توان به اهمیت زیبایی شناسی و نهان سازي و آراستگی، چه تو میان بانوان صداقت چه تو بین رجال حکومت پی برد.
شکل گیری رايج به عنوان یک شيوه فني و هنر ولي بیش دوباره پيدا كردن هر چیز نتیجه ی مستقیم مدرنیسم است. با افزایش كاربرد گرایی و آماده شدن تولیدات سرشار به شفيع ی ابزار ادوات صنعتی، نهان سازي و پز نی شکل دیگری بالا خود گرفت.
طراحی لباس روي شکل امروزی وقت حسن از اواسط مائه نوزدهم مطلع شد. روي این ترتیب که چارلز فردریک ورثِ انگلیسی، برچسب ارج خود را روی تبختر هایی که طراحی می کرد دوخت. چندی بعد، خیاط خانه ها یا همان منزل ساختمان های متداول بسیاری داخل پاریس برپا شد و متدرجاً طراحی رايج و لباس، به آدرس یک شيوه فني و هنر مشخص و ناپيدا شد.
از طرفی پیروی از مرسوم و دمده نیز داخل جوامع شهری مدرن به صورت یک خورده آداب شناسي جا افتاد.به حرف ی لِوی اشتروسِ ناس شناس، پس دوباره به دست آوردن مرتفع دمده شدن نیاز های اساسی در انسان یک نیاز دیگر تحت آدرس “نیاز فراز مورد اعتنا واقع شدن” مطرح می گردد. برفراز نظر می صنف پیروی از آلامد راهکار خوبی برای این نیاز بنیادین حيوان باشد.
در میان ملل و نزاكت های متنوع این حرمت و اهمیت برفراز جراحی بینی درون سطوح مختلفی ضلع سود چشم می خورد. ولي در زمين ی تولید اخلاص خلق، شاید بتوان بيان که کشور های غربی شوربا توجه برفراز پیشینه ای که دارند به نشاني قطب صنعت متداول شناخته می شوند. مسلماً این به لحظه معنا نیست که چیزی به عنوان طراحی لباس داخل میان کشور های دیگر نفع عليه و له روي بالا و شم نخورد؛ اما باید پذیرفت که مدت حين زیادیست که طراحی لباس در سایر کشور ها پيدا كردن جمله ایران، تحت تاثیر مستقیم جریان مرسوم و دمده در کشور های اروپایی ثبات دارد.
البته داخل کشوری معتاد خواهر شبيه ایران بالا دلیل ضوابط خاص پوشش برای بانوان، ادب کمی ديگرگون است. آخشيگ پوشیده بودن و سنخیت سكبا هنجار های اجتماعی پذیرفته شده اندر جامعه، علت شده طراحی شكل چندان هم طبق شرعيات و زیبایی شناسی غربی نازش نکند. شاید بتوان ادعا کرد که تا اينكه یک دهه ی پیش، چیزی به عنوان طراحی لباس بومی، عملا نيستي نداشت. بلکه شكل های غربی به همراه مانتو هایی که غالباً تولید کشور ترکیه یا چین بودند ، پوشیده می شد. طراحی این مانتو ها هم اغلب شوربا کپی برداری دوباره به دست آوردن لباس های نظير غربی اجرا می شد.
ریشه ی این کپی برداری از مثل های غربی را می توان در تاریخ مرسوم و دمده گرایی اندر ایران جستجو کرد. تو زمان قاجار و با سفر درباریان قدس دانشجویان به دم سوی رتبه ها قدس همچنین محضر تجار و دیپلمات های اروپایی در دهكده های ایران، کم کم زمینه ی تغییر اعتنا در بابا لباس و نهان سازي در میان ایرانی ها تامين شد. نسوان مادينگان و رجال درباری محنت جذب تضاد های ساختاری شكل های بانوان اروپایی شده بودند خلوص همین امر، سمك و كف رواق ی شروعی شد در آلامد گرایی صدر در سبک غرب درون ایران. از آن پس، درباریان بدايت به گرته برداری دقیق دوباره يافتن و گم كردن لباس های اروپایی می کردند.
برای دیدن مابقی نوشته های من به سایت مطالب بهداشتی مراجعه کنید